ଡାକୁଆ

ଡାକୁଆ

ଓଡ଼ିଆ

ଡାକେଈ, ଡାକୋୡସ୍ତ୍ରୀ

୧. (ଡାକ ଦେବା ଲୋକ) ଦଣ୍ଡୁଆସୀ ବା ଚଉକିଆ —୧. Watchman.

୨. ଯେ ଚିତ୍କାର କରେ — ୨. A shouter.

୩. ଯେ ଡାକିବାକୁ ଯାଏ; ଆହ୍ୱାନବାହକ ବ୍ୟକ୍ତି — ୩. A caller; a messenger.

କାଲି ଯିବା ବୋଲିଟି ଟମକ ବଜାଇ ଡାକୁଆକୁ ବୋଇଲେ ହେ ଦେଇଯାଉ କହି—କୃଷ୍ଣସିଂହ. ମହାଭାରତ ଉଦ୍ଗୋଗ

୧. ବିଖ୍ୟାତ —୧. Famous.

୨ : ଚିତ୍କାରକାରୀ —୨. Shouting.