ଖଣ୍ଡା

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

ଖଣ୍ଡା —
ଉଚ୍ଚାରଣ: Khaṇḍā
খত্তা; খাঁড়া खाँडा

ଦେ. ବି. (ସଂ. ଖଡ୍ଗ) —

୧: ଖଡ୍ଗ; ତରବାରି — ୧. Sword.

ହାଣିବେ ଶତ୍ରୁ ସୈନ୍ୟ ଧରି ଫରି ଖଣ୍ଡା—କୃଷ୍ଣସିଂହ. ମହାଭାରତ. ବନ

୨: କାଳୀଠାକୁରାଣୀଙ୍କ ଶସ୍ତ୍ର — ୨. Sword held by Goddess Kāḻī

୩: (ସଂ. ଖଣ୍ଡ) ବିଶି (ଦେଖ) — ୩. Biṡi (See).