କଇ

ଶବ୍ଦାର୍ଥ:

କଇ —
ଉଚ୍ଚାରଣ: kai
বামি कै

ବୈଦେ. ବି. (ଆରବୀ—କୈ) —

ବମନ; ବାନ୍ତି; ଉକାର— (ଯଥା—ଝାଡ଼ାକଇ) Vomiting.

ଦେ. ପ୍ରତ୍ୟୟ —

୧: (ପ୍ରାଚୀନ ପଦ୍ୟଗ୍ରନ୍ଥମାନଙ୍କରେ ବ୍ୟବହୃତ)— ୨ ୟ ଓ ୪ ର୍ଥୀ ବିଭକ୍ତିର ଚିହ୍ନ; କୁ —୧. The sign of the ୨nd & ୪th cases added to nouns.

[ ୧: ଦ୍ବିତୀୟା ବିଭକ୍ତିରେ —

ବିଧାତା ପ୍ରସାଦେଣ ଜିଣିଲା ତିନିପୁର ୟମକଇ ବଳେ ଜିଣିଲା ନିଶାଚର ବଳରାମ, ରାମାୟଣ

୨: ୪ ର୍ଥୀ ବିଭକ୍ତିରେ —

ପୁତ୍ରକଇ ଚରୁ କରସି ମହାମୁନି ପଛେ ତପ ଜପ ୟାଗ କର ହୋ ମହାଜ୍ଞାନି ବଳରାମ ରାମାୟଣ]

ପ୍ରାଦେ. (ମେଦିନୀପୁର; ତୁଳ. ବଂ. କଇମାଛ) ବି —

କଉମାଛ (ଦେଖ) Kau (fish) (See)